οι «ανατρεπτικοί» εκπρόσωποί μας στη φετινή Γιουροβίζιον- δεν είναι μια απλή περίπτωση καλλιτέχνη που χρησιμοποιεί την... αυθάδεια στα ΜΜΕ για λόγους δημοσιότητας.
Εκτός από το ότι έχει μεγάλο μερίδιο συμμετοχής στην αναβίωση του ρεμπέτικου τραγουδιού στη μεταδικτατορική εποχή, ο λόγος του -είτε ο προφορικός είτε... τραγουδιστικός- ήταν πάντα στα όρια μιας ελεύθερης γλώσσας «που κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει».
Με το που ανακοινώθηκε η συμμετοχή του Αγάθωνα στη Γιουροβίζιον όσοι δεν γνώριζαν τίποτα για τον τραγουδιστή των ρεμπέτικων άρχισαν να μιλάνε για την ιδιαίτερη εμφάνισή του δίνοντας έμφαση στο χοντρό μουστάκι του. Οταν τον άκουσαν δε να μιλάει και να καταφέρεται εναντίον πολλών συναδέλφων του, τα ίδια πρόσωπα μάλλον ξαφνιάστηκαν αρχικά με τα σχόλιά του, ενώ στη συνέχεια άρχισαν να του αποδίδουν και... τιμές του τύπου «καλά τα χώνει»! Ομως η αλήθεια είναι πως σε όλες σχεδόν τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του νεο-ρεμπέτη δεν βγήκε το αληθινό του πρόσωπο. αλλά αυτό του... Αστερίξ, που θέλησαν κάποιοι να βγάλουν προς τα έξω κάνοντας μια δήθεν οπτική σύγκριση με τον γνώριμο ήρωα των κόμικς.
Η γνώμη του Αγάθωνα για πολλούς από τους συνυποψηφίους του στη Γιουροβίζιον, που δεν ήταν θετική, αλλά και το ότι δήλωσε ξεκάθαρα πως πολλές από τις νεότερες φίρμες του τραγουδιού «δεν έχουν φωνητικές δυνατότητες» προκάλεσε σάλο, με αποτέλεσμα κάποιοι να τον αποκαλέσουν «γραφικό ρεμπέτη». Ομως εκείνος φαίνεται πως γνωρίζει καλά τι λέει και προπάντων ποια είναι η θέση του ως καλλιτέχνη και ανθρώπου. «Εγώ δεν είπα ποτέ ότι είμαι ρεμπέτης, ούτε είμαι μάγκας. Είναι δύο λέξεις που δεν εκπροσωπούν την εποχή μας» δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του.
Πρόσφυγες γονείς
Ο Αγάθων Ιακωβίδης γεννήθηκε το 1955 στον Ευαγγελισμό του Λαγκαδά από γονείς που ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Σε ηλικία 15 χρόνων κάνει την... επανάστασή του και φύγει από το πατρικό σπίτι («λόγω διαφωνιών με τον πατέρα μου») για να ακολουθήσει τον δρόμο που ίδιος ήθελε να πάρει στη ζωή του. Το γεγονός όμως ότι έπρεπε να δουλεύει για να ζει δεν ήταν καθόλου εύκολο για ένα παιδί στην εφηβεία, αφού πολλές φορές δεν είχε ούτε να φάει... Πάντως εκείνη η εποχή της μάλλον πρόωρης ανεξαρτησίας του του στέρησε τη δυνατότητα να σπουδάσει, γεγονός που του έμεινε απωθημένο, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος.
Γρήγορα η μουσική και το τραγούδι θα μπουν στη ζωή του ως αντικείμενο δουλειάς, αρχικά σε μπουάτ της Θεσσαλονίκης, οι οποίες όμως δεν θα του προσφέρουν τον ήχο που ο ίδιος επιθυμεί να ακούσει, να παίξει και να τραγουδήσει. Ετσι από το 1973 και μετά αφοσιώνεται στα λαϊκά μουσικά ακούσματα, που ήταν συνδεμένα με τα παιδικά του χρόνια, από τους Μικρασιάτες γονείς και συγγενείς του. Η μεγάλη συλλογή δίσκων γραμμοφώνου -και όχι μόνο- που διαθέτει αποτελεί το ρεμπέτικο «σχολείο» του, αφού ο αυτοδίδακτος καλλιτέχνης «ρουφάει» όλα τα κλασικά σμυρναίικα και λαϊκά κομμάτια, τραγουδισμένα -σε σπάνιες εκτελέσεις- από αυθεντικούς ρεμπέτες τραγουδιστές και βέβαια δέχεται όλες τις επιρροές της ρεμπέτικης έκφρασης γενικότερα (από το χαρακτηριστικό κομπολόι μέχρι τη σχετικά «ψιλή» φωνή που είχε σε παλιότερες ηχογραφήσεις του) που τον ακολουθεί κυρίως πάνω στο πάλκο. Η αλήθεια είναι πως η αυστηρή προσήλωσή του στην εποχή του ρεμπέτικου (από τη δεκαετία του ’70 ώς σήμερα) θα αποφέρει καρπούς στη δισκογραφική του καριέρα, που ξεκίνησε το 1977, όταν ίδρυσε το Ρεμπέτικο Συγκρότημα Θεσσαλονίκης και άρχισε να κάνει μαζί του εμφανίσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν τα ρεμπέτικα της Κατοχής και όχι μόνο γίνονται της μόδας (στον απόηχο ενός έντονου πολιτικού κλίματος που ήρθε ύστερα από τη γνωστή, επτάχρονη φίμωση της χούντας προς κάθε είδος ελευθερίας), ο Αγάθωνας Ιακωβίδης αρχίζει να έχει την τιμητική του. Θα πρέπει να πούμε ότι εκείνη την εποχή εκτός από τον ίδιο «ανθίζουν» και άλλοι νεο-ρεμπέτες τραγουδιστές, όπως ο Μπάμπης Γκολές, ο Γιώργος Λεμπέσης, ο Δημήτρης Κοντογιάννης και λίγο αργότερα η Μαριώ. Με την τελευταία το 1992 θα τραγουδήσει μαζί κι από τότε θα δημιουργηθεί μεταξύ τους μια... άσβεστη κόντρα.
«Καθόλου δεν μετάνιωσα, το περίμενα είκοσι χρόνια να τα πω... » δήλωσε πριν από λίγες μέρες ο Αγάθωνας σχετικά με τα αρνητικά σχόλια που έκανε για τα φωνητικά προσόντα της παλιάς συνάδελφου του («Η Μαριώ δεν είναι συνάδελφος, τραγουδάει απαίσια») αφήνοντας να εννοηθεί πως εκείνη η συνεργασία τους δεν θα πρέπει να ήταν και η καλύτερη... Στη δεκαετία του ’80 η δυναμική... κάθοδός του στην Αθήνα τού δίνει τη δυνατότητα να συνεργαστεί με αξιόλογα ονόματα του λαϊκού και του δημοτικού τραγουδιού (Κώστας Παπαδόπουλος, Γιώργος Κόρος, Βασίλης Σούκας, Λάζαρος Κουλαξίζης, Γλυκερία, Νίκος Φιλιππίδης, Νίκος Χατζόπουλος κ.ά.), αλλά και να γίνει ένα από τα αγαπητά και περιζήτητα ονόματα των «ρεμπετάδικων» της εποχής , όπως είναι η θρυλική «Ταβέρνα του Σαμπάνη», στην οποία άφησε εποχή. Τότε ο τραγουδιστής (πάντα με μακριά μαλλιά, τα οποία ήταν κατάμαυρα) έκοψε για δεύτερη φορά στη ζωή του -και για μικρό χρονικό διάστημα- το μουστάκι του, που είναι το σήμα κατατεθέν του από τότε που ήταν 15 χρόνων. «Την πρώτη φορά το έκοψα για χάρη του γιου μου, που δεν με είχε δει ποτέ με μουστάκι και τη δεύτερη για να κάνω πλάκα στους μουσικούς μου» έχει πει ο ίδιος.
Τα ακυκλοφόρητα τραγούδια του
Ανάμεσα στα πάμπολλα ρεμπέτικα τραγούδια με τα οποία έχει συνδέσει το όνομά του συγκαταλέγονται «Τα παράνομα» (ρεμπέτικα με απαγορευμένο στίχο) αλλά και άλλα, σε μουσική και στίχους του Δημήτρη Πανούση, που ακόμα δεν έχουν κυκλοφορήσει σε δίσκους και καυτηριάζουν τη σημερινή εποχή. Για παράδειγμα, τα κομμάτια «Μαζί τα φάγαμε» («Αεροδρόμια και λιμάνια / και χρυσό Χαλκιδικής / ξεπουλάνε τα τζιμάνια / για «πινάκιο φακής» / Μετατρέψαν τη Βουλή μας σε γωνία μαγαζί / κι από πάνω μάς τη λένε / πως τα φάγαμε μαζί) και «Παραμύθια της Χαλιμάς» («Διορισμένοι και βολεμένοι / δίχως προσόντα οι διευθυντές/ πολυθεσίτες, ψεύτες κι αλήτες / πρώην αφισοκολλητές / Μας γελούσαν τα λαμόγια / πως θα νοιάζονται για εμάς / κι αποδείχτηκαν τα λόγια / παραμύθια Χαλιμάς»). Είναι παντρεμένος με την Εριφύλη Χοντολίδου, με την οποία έχει αποκτήσει έναν γιο, τον Νίκο, ο οποίος συμμετέχει σε τηλεοπτικές εκπομπές της ΕΤ3 για το ρεμπέτικο και παίζει διάφορα μουσικά όργανα βοηθώντας σε συναυλίες τον πατέρα του.
Espressonews.gr
