Το 2002, η ταινία «Οι κόρες της ντροπής» συγκίνησε κοινό και κριτικούς και απέσπασε διεθνή βραβεία. Η ταινία παρουσίαζε τις απάνθρωπες συνθήκες, του βασανισμούς και τις κακοποιήσεις που υφίστανται από το 1922 έως το 1996 οι γυναίκες που έμπαιναν στα καθολικά ιδρύματα για «παραστρατημένες» , γνωστά ως «Πλυντήρια της Μαγδαληνής».
Τότε, η πρώην τρόφιμος Μέρι-Τζο ΜακΝτόνα είπε ...στον σκηνοθέτη της ταινίας ότι τα Άσυλα της Μαγδαληνής ήταν πολύ χειρότερα από ότι απεικονίστηκαν στην οθόνη.
Υπολογίζεται ότι περίπου 10 χιλιάδες γυναίκες πέρασαν από αυτά τα κολαστήρια, τα οποία ιδρύθηκαν από την καθολική εκκλησία αρχικά ως ιδρύματα για «παραστρατημένες» κοπέλες και εξελίχθηκαν σε Σπιναλόγκα και τόπο μαρτυρίου για χιλιάδες άπορες, νοητικά καθυστερημένες, ορφανές και άπορες κοπέλες.
Το τελευταίο ίδρυμα έκλεισε το 1996 και τα θύματα των Ασύλων της Μαγδαληνής, τα οποία δεν είχαν αναγνωριστεί ως θύματα, δεν αποζημιώθηκαν ούτε τους ζητήθηκε ποτέ συγνώμη.
Σήμερα όμως, ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, Έντα Κένυ, ζήτησε δημόσια συγνώμη από τις επιζήσαντες γυναίκες των Πλυντηρίων αλλά και από τους συγγενείς των θυμάτων, που έχασαν την ζωή τους μέσα στα ιδρύματα τα 150 χρόνια λειτουργίας τους.
Για την ακρίβεια, ο Κένυ ζήτησε συγνώμη για τον στιγματισμό και τις συνθήκες που υφίστανται οι γυναίκες που ήταν τρόφιμοι των Πλυντηρίων Μαγδαληνή, δηλώνοντας ότι είχαν λειτουργήσει σε μια «σκληρή και ανυποχώρητη Ιρλανδία,» αλλά σταμάτησε την ομιλία του ακριβώς πριν από μια επίσημη συγγνώμη από την κυβέρνηση.
Το 2011, η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών κατά των βασανιστηρίων ζήτησε από την ιρλανδική κυβέρνηση να συγκροτήσει μια επιτροπή για την έρευνα της υπόθεσης και για τη θεραπεία χιλιάδων γυναικών και κοριτσιών που είναι ακόμα εν ζωή και υποφέρουν από ψυχικές διαταραχές εξαιτίας των βασανιστηρίων που υπέστησαν κατά τη διάρκεια της «φιλοξενίας» τους στα καθολικά άσυλα.
