«Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει», έγραφε το 1936 ο νομπελίστας ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης.
Τι θα έγραφε, αν ζούσε, για τη σημερινή Ελλάδα; Για μια Ελλάδα διεθνώς απαξιωμένη που συνεχώς ...βουλιάζει στο βούρκο της διαφθοράς, με ένα λαό που τίποτα δεν έχει διδαχθεί ούτε από το απώτερο ούτε από το πρόσφατο παρελθόν.
Παραδέρνει στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, χωρίς να είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει, ότι για να βγει η χώρα από το τραγικό αυτό αδιέξοδο, πρέπει να πάψει να συμπεριφέρεται ως κοπάδι, ακολουθώντας τον κάθε δημαγωγό.
Η κρίση κάποτε θα περάσει με θύματα βέβαια, όπως πέρασαν πόλεμοι και άλλες κρίσεις. Το θέμα είναι αν θα έχουμε διδαχθεί από αυτή, ώστε να μη παλινορθώσουμε το σύστημα, που με τη δική μας αμφίδρομη πελατειακή σχέση μας οδήγησε να επιτρέψουμε, να επιζήσει το μεταπολιτευτικό σύστημα διακυβέρνησης που μας οδήγησε εδώ.
Θα πρέπει να αντιληφθούμε, ότι η χώρα χρειάζεται στέρεους θεσμούς, που θα διασφαλίζουν, τη λειτουργία του κράτους σε πνεύμα κοινωνικής δικαιοσύνης, με κανόνες αξιοκρατίας, διαφάνειας και αλληλεγγύης προς τους αδύναμους.
Προϋπόθεση: Να γίνουμε υπεύθυνοι πολίτες!
