Από τη Σμύρνη και τον Βόσπορο έως την Κωνσταντινούπολη
Του Γιώργου Βαϊλάκη
Από τη θάλασσα της Σμύρνης έως την Κωνσταντινούπολη και τον Βόσπορο και με αφορμή τα 90 χρόνια από τη μικρασιατική καταστροφή η Γλυκερία παρουσιάζει..., τη Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη», ένα αφιέρωμα στους μουσικούς δρόμους της Μικράς Ασίας ή αλλιώς ένα πολύπτυχο μουσικό οδοιπορικό με έθνικ χαρακτηριστικά.
Ο λόγος για τραγούδια σμυρνέικα που ταυτίστηκαν με τους δυο λαούς, τις χαρές και τις λύπες τους, τα οποία ακούγονταν σε γιορτές, σε πανηγύρια, στα καφενεία -τα λεγόμενα «καφέ αμάν»- αλλά ακόμη και σε αυλές σπιτιών και στους δρόμους, δημιουργώντας συγχρόνως ένα σταυροδρόμι πολιτισμών. Αλλωστε, ο αυτοσχεδιασμός του αμανέ ακούγονταν παντού συνήθως με τη συνοδεία παραδοσιακών εγχόρδων. Η Γλυκερία, με τη σειρά της, ερμηνεύει αυτού του είδους τα τραγούδια με έναν εκπληκτικό τρόπο που καθηλώνει.
«Τα σμυρνέικα»
Δεν είναι τυχαίο ότι ο δίσκος με τίτλο «Τα σμυρνέικα», που την έκανε ευρέως γνωστή στην Ελλάδα, είναι ένα από τα προσωπικά της άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις. Μαζί της η διάσημη τουρκάλα τραγουδίστρια Dilek Koc, γνωστή και από την ερμηνεία της στο σάουντρακ της ταινίας «Πολίτικη κουζίνα».
Η Dilek εγκατεστημένη εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, είναι εξαιρετικός γνώστης των παραδοσιακών και σύγχρονων τραγουδιών της κοινής μουσικής παράδοσης Ελλάδας και Τουρκίας. Τη συντροφιά ολοκληρώνει η Αρετή Κετιμέ, λάτρης του παραδοσιακού τραγουδιού, η οποία καθιερώθηκε χάρη στην ιδιαίτερα εκφραστική της φωνή, αλλά και για το μεγάλο ταλέντο της στο σαντούρι που ξεκίνησε από ηλικία έξι μόλις ετών. Και, βέβαια, η Γλυκερία και η παρέα της θα μας ταξιδεύσουν επί σκηνής στα μουσικά μονοπάτια της Ανατολής μεταφέροντάς μας τη μουσική ατμόσφαιρα στις ελληνο-αρμενικές γειτονιές, πριν από τον τραγικό Σεπτέμβρη του 1922.
Και ακόμη, τις φωνές των τριών ερμηνευτών πλαισιώνει αυθεντικός ήχος από μία πλήρη ορχήστρα παραδοσιακών μουσικών οργάνων: Ούτι, βιολί, λαούτο, σαντούρι, νέι, φλογέρες, κανονάκι και ο μεγάλος σολίστ του ακορντεόν Λάζαρος Κουλαξίζης, προσθέτουν το χαρακτηριστικό μικρασιάτικο άκουσμα στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.
