Αφιέρωμα στον Θ.Αγγελόπουλο στο Φεστιβάλ Βενετίας

Ένα αφιέρωμα στον Θόδωρο Αγγελόπουλο στην αίθουσα του Fondazione Ente dello Spettacolo, στο ξενοδοχείο Excelsior, προστέθηκε στο πλαίσιο της 69ης Μόστρας του κινηματογράφου της Βενετίας.

Σε αυτό προβλήθηκε ...
.... μια μικρού μήκους ταινία με αποσπάσματα από το έργο του Έλληνα σκηνοθέτη, ενώ για τον σκηνοθέτη μίλησαν ξένοι μελετητές, φίλοι και συνεργάτες του Αγγελόπουλου.

Ανάμεσα στους ομιλητές και ο Γουόλτερ Ραγκλ, προσωπικός φίλος του σκηνοθέτη, διευθυντής της εταιρείας Trigon Film Foundation και διανομέας των ταινιών του στην Ελβετία.

Δείτε σε infographic όλους τους Χρυσούς Λέοντες του Φεστιβάλ

Έκτη ημέρα στη Μόστρα, όπου προβλήθηκε η γαλλική ταινία Μετά τον Μάη του Ολιβιέ Ασαγιάς (Κάρλος).

Η ταινία καταπιάνεται με το φοιτητικό κίνημα στα χρόνια που ακολούθησαν τον Μάη του ’68 για να καταγράψει τα όνειρα, τους αγώνες αλλά και τις απογοητεύσεις της τότε νεολαίας στις αρχές της δεκαετίας του '70.

Ο σκηνοθέτης δήλωσε ότι πρόκειται για μια περίοδο που την έζησε, «γιατί ήταν και δική μου, μια περίοδος συναρπαστική, μια περίοδος που ο κινηματογράφος φαίνεται να την έχει βαρεθεί και μόνο με ειρωνεία μπορείς να την αντιμετωπίσεις σήμερα».

Σύμφωνα, μάλιστα, με τον σκηνοθέτη, η ταινία είναι κατά κάποιο τρόπο συνέχεια της ταινίας του L’ eau froid του 1994, όπου και χρησιμοποιεί ξανά δυο από τα ονόματα των τότε πρωταγωνιστών του.

Κεντρικό πρόσωπο στην ιστορία είναι ο Ζιλ, φοιτητής της Σχολής Καλών Τεχνών, που μπλέκεται στο φοιτητικό κίνημα της τότε εποχής.

Ο Ασαγιάς καταγράφει την πορεία του νεαρού του ήρωα και της παρέας του, με σκηνές έξοχα στημένες, διανθισμένες διανθισμένες με λεπτή ειρωνεία και σωστά επιλεγμένη μουσική της περιόδου: από τις συζητήσεις και τις ιδεολογικές διαφορές τους, τις συγκρούσεις τους με την αστυνομία, τα γκραφίτι στους τοίχους, μέχρι τις ρομαντικές περιπέτειες του Ζιλ, τη ζωή στα κοινόβια, με τα ναρκωτικά και το απελευθερωμένο σεξ, τα ταξίδια του, πρώτα στην Ιταλία (όταν χρειάζεται να κρυφτεί για να γλιτώσει από την αστυνομία) και αργότερα στο Λονδίνο (όπου αρχίζει να ασχολείται με τον κινηματογράφο).

Στη νέα του ταινία Outrage: Beyond, ο Τακέσι Κιτάνο καταπιάνεται με μια προσχεδιασμένη πονηρά επιχείρηση καταστολής του οργανωμένου εγκλήματος που θα οδηγήσει σε σύγκρουση δυο πανίσχυρες συμμορίες της γιακούζα.

Εδώ, ο Ιάπωνας σκηνοθέτης συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε στην προηγούμενη ταινία του Outrage, θέλοντας, όπως ανάφερε ο ίδιος «να ακολουθήσει ένα καινούριο τρόπο για να δώσω μια νέα στροφή στην αρκετά συνηθισμένη ιστορία του Outrage... Έχοντας αυτό υπόψη, έκανα μια συνειδητή προσπάθεια να ανατρέψω τα πράγματα και να να πάω ενάντια σ’ αυτό που συνήθως περιμένει κανείς σε μια ταινία».

Στην ταινία δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, όλα είναι μπερδεμένα.

Μια διεφθαρμένη αστυνομία συνεργάζεται με τον υπόκοσμο και δέχεται χρήματα, μέλη της γιακούζα ακολουθούν πιστά τους κανόνες έστω κι αν αυτοί τους οδηγούν στο χαμό τους, ενώ άλλοι είναι έτοιμοι να προδώσουν συνεργάτες και φίλους.

Ο Κιτάνο γνωρίζει τέλεια το είδος και καταφέρνει πάντα να το ανανεώσει με τρόπους πρωτότυπους, τόσο στο στήσιμο των βίαιων (συχνά φτάνοντας ως τα άκρα) σκηνών, διανθισμένων συνήθως με μαύρο χιούμορ -όπως στη σκηνή που σκοτώνει έναν από τους «σκληρούς» της συμμορίας με μπαλάκια του τένις- όσο και στη δημιουργία του σωστού, γεμάτου σασπένς αλλά και σωστής ατμόσφαιρας, ρυθμού.

Μικρή έκπληξη στο τμήμα «Ορίζοντες» ήταν η ταινία Leones, πρώτο, χαμηλού κόστους (στοίχισε μόλις 359.000 ευρώ), έργο της Αργεντινής Τζασμίν Λόπεζ.

Η ταινία παρακολουθεί μια ομάδα αγοριών και κοριτσιών στην πορεία τους μέσα σε ένα δάσος προς ένα σπίτι κοντά στη θάλασσα, όπου σκοπεύουν να περάσουν το Σαββατοκύριακό τους, κάνοντας μπάνιο.Το μεγαλύτερο τμήμα της ταινίας καταπιάνεται με την πορεία τους αυτή –δοσμένη με ένα αργό στιλ– αρκετά συχνά σιωπηλή, στη διάρκεια της οποία τα παιδιά φλερτάρουν, χάνονται, επιστρέφουν, χωρίς να το καταλάβουν στο ίδιο σημείο.
πηγη