Συνέντευξη στην Αντιγόνη Ζυμπερδίκα
Αυθεντικός, γνήσια λαϊκός και καλλιτεχνικά ασυμβίβαστος είναι οι συνήθεις χαρακτηρισμοί που συνοδεύουν τον Κώστα Μακεδόνα.
Συναντηθήκαμε στα πλαίσια μίας συναυλίας που έδωσε μαζί με τη Ζωή Παπαδοπούλου, παραμονή του Προφήτη Ηλία, στις εκδηλώσεις που διοργανώνει ο......Δήμος Πυλαίας προς τιμήν του πολιούχου. Η οικονομική κρίση ήταν η μόνη που έφερε την κρίση στο τραγούδι; Ποιος ο ρόλος της πειρατείας; Και γιατί δε γράφονται σήμερα πολιτικά τραγούδια; Είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που απαντάει, ενώ αφιερώνει τραγούδια του τόσο στους ταλανιζόμενους Έλληνες όσο και στους πολιτικούς.
Πώς αποφασίσατε φέτος να τιμήσετε με την παρουσία σας τα «Πυλαιώτικα 2012»;
Με τιμούν εμένα τα «Πυλαιώτικα», ο Δήμαρχος και οι υπεύθυνοι που οργανώνουν τις εκδηλώσεις, γιατί με κάλεσαν να είμαι στις εκδηλώσεις αυτές, οπότε δε θα μπορούσα να αρνηθώ. Με πολύ μεγάλη χαρά δέχθηκα.
Και μάλιστα σε μία συναυλία που δεν έχει κάποιο αντίτιμο, είναι ελεύθερη για το κοινό και ειδικά σε εποχές που είναι πάρα πολύ δύσκολες. Ο κόσμος έχει την ανάγκη να βγει, να διασκεδάσει, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα πια…
Ε, βέβαια! Παλιά ήταν πολύ συνηθισμένο να γίνονται συναυλίες που τις διοργανώνουν οι Δήμοι για τους δημότες. Τώρα πια το φαινόμενο τείνει να εξαφανιστεί. Γι’ αυτό λοιπόν σαν κίνηση είναι πάρα πολύ σημαντική για τον κόσμο να μπορέσει να παρακολουθήσει μία συναυλία χωρίς να χρειαστεί να πληρώσει και να ξοδέψει τα τόσο πολύτιμα πια χρήματα που έχει. Που δεν έχει επί της ουσίας…
Στη Θεσσαλονίκη η κρίση χτύπησε τα νυχτερινά κέντρα της πόλης. Πρόσφατα δημοσιεύματα θέλουν τα 19 από τα 22 μαγαζιά στην περιοχή του Αεροδρομίου να παραμένουν φέτος κλειστά συμπαρασύροντας στην ανεργία και μία μικροκοινωνία εργαζομένων σ’ αυτά.
Λογικό είναι. Σε μια περίοδο κρίσης δεν είναι εύκολο να λειτουργούν τα μαγαζιά. Εκ των πραγμάτων, την εποχή που έχεις κάποιο πρόβλημα οικονομικό θα κοιτάξεις να καλύψεις πρώτα τις χρηστικές σου ανάγκες που είναι η διατροφή, τα ρούχα των παιδιών σου κι αν σου περισσέψουν λεφτά θα βρεις χρήματα να πας και διακοπές, να πας σε ένα μαγαζί να διασκεδάσεις κλπ. Αυτή την στιγμή ο κόσμος περνάει πάρα πολύ δύσκολα και το θεωρώ πολύ φυσιολογικό να έχει γίνει αυτό. Δεν είναι καλό γιατί δημιουργεί προβλήματα σε εργαζομένους σ’ αυτά τα μαγαζιά, πέραν από τους επιχειρηματίες και τους καλλιτέχνες, αλλά δυστυχώς είναι φυσικό επακόλουθο.
Υπήρχε και μία υπερδιόγκωση όμως τα προηγούμενα χρόνια με πολύ υψηλά κασέ και πολύ υψηλές τιμές σ’ αυτά τα μαγαζιά κατά συνέπεια των υψηλών κασέ…
Μήπως ήρθε η ώρα να πέσουν αυτά τα κασέ; Γιατί όντως ακούμε κάποια πράγματα, ακόμα κι εμείς που είμαστε μέσα στη δουλειά και ξέρουμε τι γίνεται, μας φαίνονται εξωπραγματικά τα χρήματα που ακούμε. Ίσως αυτά τα κασέ πρέπει να πέσουν και να γίνει προσιτή η διασκέδαση σ’ όλο τον κόσμο. Μπορεί να πέσουν αρκετά, πάρα πολύ.
Η κρίση χτύπησε το τραγούδι όχι μόνο τη νύχτα αλλά και τη δισκογραφία, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Η κρίση στα τραγούδι δεν προήλθε μόνο από την οικονομική κρίση. Πιστεύω ότι προήλθε από άλλα πράγματα. Ευθύνονται οι δισκογραφικές εταιρείες κυρίως και ο τρόπος που επένδυσαν τα τελευταία χρόνια σε έμψυχο και άψυχο υλικό. Από εκεί ξεκίνησε το μεγάλο πρόβλημα, μετά μπήκε μέσα η πειρατεία, μπήκε το Internet, τώρα ήρθε και η κρίση κι απλώς έκλεισε το καπάκι!
Το Internet θα μπορούσε να είναι ένας εναλλακτικός τρόπος πώλησης των τραγουδιών. Στο εξωτερικό είναι πάρα πολύ διαδεδομένο να μην αγοράζει ο κόσμος ολόκληρο το cd, αλλά να αγοράζει on line όσα track-κομμάτια θέλει πληρώνοντας ένα αντίτιμο ανά τραγούδι.
Είναι μία λύση κι αυτή αλλά υπάρχει τρομερή πειρατεία ακόμα και σ’ αυτό τον τομέα. Είναι απίστευτο το τι γίνεται και πόσα πράγματα κατεβαίνουν από το Internet. Εμένα προσωπικά μου έχει τύχει δίσκοι μου να τους έχουν φίλοι μου στα χέρια τους, πριν ακόμα τους πάρω εγώ επίσημα από την εταιρεία. Τα είχαν κατεβάσει από το διαδίκτυο. Είναι τρομερό!
Διέρρεαν εκ των έσω…
Δεν ξέρω. Κανείς δεν ξέρει, δε μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον. Κανείς δεν ξέρει πώς φεύγουν και πού τα βρίσκουν τα κομμάτια και γίνεται αυτό. Αλλά θυμάμαι ότι πήγα κάποια στιγμή σε μία πρόβα και μου είπαν οι μουσικοί «Ακούσαμε και το δίσκο, ωραίος είναι» και τους λέω «Ρε παιδιά, εγώ δεν έχω πάρει στα χέρια μου, δε μου έχει έρθει επίσημα» και μου είπαν ότι το κατέβασαν από το Internet κανονικότατα!
«Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που το κόμπλεξ υπερισχύει πάνω απ’ όλα»
Προφανώς κάποιος μέσα από το studio ή την εταιρεία.
Δεν ξέρω, αλλά αυτό γίνεται γενικά… Ούτως ή άλλως οι τραγουδιστές δε βγάζαμε ποτέ λεφτά από την πώληση των δίσκων. Αν αυτά τα πράγματα που έχω κάνει στην Ελλάδα, τα είχα κάνει στην Αμερική με τις αντίστοιχες πωλήσεις και τα ανάλογα εισιτήρια σε συναυλίες δε θα χρειαζόταν να ξαναδουλέψουν ποτέ ούτε τα τρισέγγονά μου. Αλλά εμείς δεν παίρνουμε λεφτά από τη δισκογραφία στην Ελλάδα, γιατί η αγορά είναι πολύ μικρή και τα ποσοστά που παίρνει ένας τραγουδιστής είναι ελάχιστα.
Πιστεύετε ότι οι δημιουργοί, τόσο οι συνθέτες όσο και οι στιχουργοί, έχουν αντιληφθεί την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα; Κάποτε όταν τα πράγματα ήταν πολύ έντονα πολιτικά στην Ελλάδα είχε ανθίσει το πολιτικό τραγούδι. Τώρα βλέπουμε ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα σε κοινωνικό επίπεδο, παρόλα αυτά βλέπουμε ότι τα περισσότερα τραγούδια που γράφονται εξακολουθούν να είναι ερωτικά. Σας ρωτάω και με αφορμή ένα τραγούδι που συμπεριλάβατε στον τελευταίο σας δίσκο το «Τώρα μη μιλάς», το οποίο μου δημιούργησε την αίσθηση ενός σύγχρονου πολιτικού τραγουδιού.
Είναι σύγχρονο πολιτικό τραγούδι. Γράφτηκε με απόλυτη αθωότητα ο στίχος από τον Νίκο τον Μωραΐτη, ο οποίος περίμενε το πρώτο του παιδί να γεννηθεί και είχε έναν τεράστιο προβληματισμό σε τι κόσμο φέρνει το παιδί του. Αναρωτιόταν για ποιο λόγο κάνουμε ένα παιδί και πού το φέρνουμε, σε μία κατεστραμμένη χώρα. Παρόλα αυτά έχουμε περάσει σε μία εποχή που είναι λίγο περίεργα τα πράγματα. Κατηγόρησαν ότι γράφτηκε το τραγούδι για να καπηλευθεί την εποχή. Δηλαδή ό,τι έγραψε ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, ο Μαρκόπουλος και όλοι οι δημιουργοί μέσα στη δικτατορία ήταν για να εκμεταλλευθούν τη δικτατορία; Είναι τρελά πράγματα αυτά! Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που το κόμπλεξ υπερισχύει πάνω απ’ όλα. Ο κόσμος όμως το έχει αγαπήσει το συγκεκριμένο τραγούδι και πλέον μου το ζητάνε να το βάζω πρώτο στις συναυλίες. Και το έχω βάλει και σήμερα πρώτο.
«Μόνο με ορθοπεταλιά θα τη βγάλουμε καθαρή τώρα»
Αν αφιερώνατε ένα τραγούδι σας στους Έλληνες σήμερα αυτό θα ήταν το «Έκανες το λάθος» ή το «Πάμε για ορθοπεταλιές»;
Το «Πάμε για ορθοπεταλιές» θα αφιέρωνα, παρόλο που στο άλλο έχω γράψει εγώ τους στίχους…(γέλια). Ίσως πρέπει να δούμε τα πράγματα με αισιοδοξία, μόνο με ορθοπεταλιά θα τη βγάλουμε καθαρή τώρα δε γίνετε αλλιώς. Θα το παλέψουμε, δε μπορούμε να παραδώσουμε τα όπλα. Τι να κάνουμε, να αυτοκτονήσουμε; Δε γίνεται! Θα παλέψουμε, θα κάνουμε ότι μπορούμε για το καλύτερο. Και πιστεύω αν ο καθένας κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για τον εαυτό του και για τους γύρω του, τους πολύ κοντινούς του, κάτι θα γίνει.
Δεν κάναμε κανένα λάθος;
Εμείς; Πάρα πολλά! Το μεγαλύτερο ίσως λάθος ήταν ότι πιστέψαμε ανθρώπους και ιδέες, σε δασκάλους που δεν κράτησαν το λόγο τους και κάποια πράγματα δεν τα τήρησαν ποτέ. Και σαφώς αναφέρομαι στους πολιτικούς.
Θα τους αφιερώσουμε το «Κάτσε καλά»;
Όχι, το «Τώρα μη μιλάς» θα τους αφιερώσουμε.
Οι συναυλίες με τη Ζωή Παπαδοπούλου θα συνεχιστούν;
Θα κάνουμε κάποιες ακόμα μέσα στο καλοκαίρι. Με τη Ζωή έχουμε συνεργαστεί και στα πρώτα της βήματα, όταν πρωτοβγήκε στη δισκογραφία και μου αρέσει πάρα πολύ, είναι εξαιρετική τραγουδίστρια.
Δισκογραφικά να περιμένουμε κάτι νεότερο από εσάς;
Προς το παρόν έχω γράψει τρία τραγούδια για το δίσκο ενός νέου παιδιού από τη Θεσσαλονίκη, του Κώστα Βελιάδη. Ετοιμάζει ένα δίσκο στον οποίο θα συμμετέχουν πολλοί Έλληνες τραγουδιστές. Είναι ένας από τους μουσικούς μου και έχει γράψει πολύ ωραία τραγούδια. Προς το παρόν αυτό. Υπάρχουν και κάποιες άλλες ιδέες, προτάσεις, θα δούμε τι απ’ όλα αυτά θα γίνει.
Ευχαριστώ πάρα πολύ!
Ευχαριστώ κι εγώ.
Τα «Πυλαιώτικα 2012» προ τιμήν του πολιούχου της Πυλαίας, Προφήτη Ηλία, ολοκληρώνουν τον κύκλο τους σήμερα το βράδυ με χορευτικά συγκροτήματα και «το μοίρασμα του παραδοσιακού πιλαφιού (ατζέμ πιλάφ)» στο πρ. Δημαρχείο Πυλαίας.
