Καρέ και συγκίνηση, πολλή συγκίνηση, στη χθεσινοβραδινή εκδήλωση-αφιέρωμα και φόρο τιμής στον Θόδωρο Αγγελόπουλο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Η βραδιά τιμής για τον Τεό - η οποία είχε συζητηθεί ως αφιέρωμα, πριν από τον αδόκητο θάνατό του, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - ξεκίνησε με ένα ντοκιμαντέρ από τα γυρίσματα της «Σκόνης του χρόνου», της δεύτερης ταινίας μετά το «Λιβάδι που δακρύζει» στην τριλογία του Θόδωρου Αγγελόπουλου· η τρίτη, «Η άλλη θάλασσα», έμεινε ημιτελής.
Την οθόνη στην Αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας του Μεγάρου φώτισαν χαριτωμένα στιγμιότυπα: ο Αγγελόπουλος παρατηρεί λέγοντας στους βοηθούς του ότι... «ο σκύλος δεν κοιτάζει προς τη σωστή μεριά». Ακολούθησαν καίριες παρατηρήσεις από το πάνελ - Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, Αντώνης Λιάκος, Αιμιλία Καραλή, Ειρήνη Στάθη, με συντονιστή τον Γιάννη Μπακογιαννόπουλο - και η όμορφη, έστω μέσω βίντεο, παρουσία του Ζιλ Ζακόμπ (διευθυντής του Φεστιβάλ των Καννών όταν τον βράβευσε για την ταινία «Μια αιωνιότητα και μια μέρα»).
Ωστόσο εκείνο που συγκράτησαν όλοι από τη χθεσινή βραδιά για τον δημιουργό ήταν τα δάκρυα του Χάρβεϊ Καϊτέλ (πρωταγωνιστής στο «Βλέμμα του Οδυσσέα», στον οποίο είχε απονεμηθεί το Μεγάλο Βραβείο του Φεστιβάλ Καννών, παρότι η ταινία είχε... χάσει τον Χρυσό Φοίνικα από το «Underground» του Εμίρ Κουστουρίτσα). Ο Καϊτέλ ανάμεσα σε δύο ταξίδια, το ένα στην Αυστραλία και το άλλο στην Αμερική, βρήκε τον χρόνο να έρθει στην Αθήνα και να μιλήσει για τον άνθρωπο με τον οποίο πέρασε «το πιο σημαντικό ταξίδι της ζωής του», σύμφωνα πάντα με τα δικά του λόγια.
«Γνωριστήκαμε πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη, όταν ήρθε στο σπίτι μου για να δούμε μαζί, παρέα φυσικά με τον παραγωγό, το "Τοπίο στην ομίχλη". Δυστυχώς, κοιμήθηκα στο πρώτο πεντάλεπτο! Ο παραγωγός με σκούντηξε και τον είδα απέναντί μου χαμογελαστό. Και είπα το "ναι"! Αφοβος άνθρωπος ο Τεό. Σκληρός όσο και ευαίσθητος. Παραλίγο να πλακωθούμε στα γυρίσματα μιας σκηνής πολύ απαιτητικής για όλους μας - η σκηνή όπου μιλάω με τη μητέρα μου. Και σε αυτή τη σκηνή εγώ και ο Τεό... δεθήκαμε».
Κάπου εκεί είχε αρχίσει να βουρκώνει. «Η Στέλα Αγκνιου, δασκάλα μου στο Actor's Studio, είχε πει κάποτε για τη μεγάλη Αννα Μανιάνι ότι "αυτή η γυναίκα δεν είναι ηθοποιός, είναι ένα δέντρο!". Ο Τεό μπορεί να λείπει, αλλά ανήκει σε αυτό το δάσος», δήλωσε δακρυσμένος ο διάσημος ηθοποιός.
