Πρωταγωνιστής εδώ και χρόνια σε θέατρο και τηλεόραση, μιλά για τα όσα έκανε, για τους ρόλους του, για το πόσο άλλαξε η τηλεόραση και κυρίως για το πόσο άλλαξε η Ελλάδα.
Ο Σταύρος Ζαλμάς εξομολογείται στο Βήμα ότι θυμώνει με την επιτυχία των τουρκικών σίριαλ και το γεγονός ότι είναι πιο ...... έξυπνοι από εμάς.
Το αποτέλεσμα της σειράς που πρωταγωνιστείτε σας ικανοποιεί;
«Οχι. Με ένα πιο προσεγμένο σενάριο και μια πιο προσεγμένη διαδικασία θα ήταν καλύτερο το αποτέλεσμα. Είναι θέμα χρόνων. Σε ένα εβδομαδιαίο σίριαλ βγάζαμε έξι λεπτά την ημέρα, την ώρα που στο καθημερινό βγάζουμε ένα επεισόδιο την ημέρα. Δεν συγκρίνεται λοιπόν».
Οι τηλεθεάσεις σάς απασχολούν;
«Προσωπικά καθόλου. Δεν είμαι μόνιμος συνεργάτης καναλιού, οπότε δεν με ενδιαφέρει. Επίσης δεν εξαρτώνται από μένα».
Είστε όμως κομμάτι της δουλειάς και μάλιστα πρωταγωνιστικό και αναγνωρίσιμο.
«Συμφωνώ, και μάλιστα ο κόσμος μπορεί να μου χρεώσει πολύ περισσότερ. Από τη στιγμή που δεν μπορώ να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου και να βελτιώσω ή να παλέψω εγώ για τις τηλεθεάσεις, παύουν να με απασχολούν».
Η τηλεθέαση της σειράς σάς ικανοποιεί;
«Οπως περνά κρίση όλη η κοινωνία περνά και η τηλεόραση. Bλέπαμε πράγματα τα οποία δεν είχαν σχέση με τη μυθοπλασία. Ξαφνικά αρχίζει να παίρνει μπροστά και πάλι η μυθοπλασία. Πιστεύω ότι τα νούμερα που κάνουμε είναι ικανοποιητικά αλλά θα μπορούσαν να είναι καλύτερα».
Αρα το πρόβλημα του «Είναι στιγμές» είναι το σενάριο;
«Σε όλες τις σειρές είναι το σενάριο. Οποια σειρά πηγαίνει καλά έχει καλό σενάριο και τον σωστό ηθοποιό στη σωστή θέση. Θυμώνω όταν βλέπω την επιτυχία των τουρκικών σίριαλ. Είναι πιο έξυπνοι από εμάς. Αν παρακολουθήσεις ένα επεισόδιό τους, παρ’ ότι δεν θέλω μέσα στο σπίτι μου να ακούω τουρκικά, βλέπεις ότι κάθε σκηνή έχει ένα ζητούμενο, δημιουργείται ένα ενδιαφέρον και οι διάλογοι είναι καθημερινοί και ανθρώπινοι. Δεν φλυαρούν».
Πώς σας επηρεάζει η κρίση, κ. Ζαλμά;
«Το αν θα χρεοκοπήσουμε ή όχι με απασχολεί πολύ λιγότερο από το γιατί. Εκείνο που δεν αντέχω είναι το άδικο. Αισθάνομαι ότι διαπράττεται μια κτηνωδία και από μέσα και απ’ έξω απέναντι σε έναν λαό ο οποίος αν και κατά ένα μέρος του έχει λερωμένη τη φωλιά του, δεν του αξίζει κάτι τέτοιο».
Αυτό που γίνεται πιστεύετε ότι είναι καλά σχεδιασμένο;
«Ναι, είναι. Από τη στιγμή που τα πράγματα αποφασίζονται μέσα από τον νόμο του ισχυρότερου, αυτά θα συμβαίνουν. Αυτή τη στιγμή διαπράττεται ένα έγκλημα σε βάρος ενός λαού. Κάποιοι λένε ότι είμαστε πειραματόζωα και ότι θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι. Ο λαός μας, παρ’ ότι έχει λερωμένη τη φωλιά του για πολλά πράγματα, δεν το αξίζει. Δεν μας άφησαν ποτέ στην ησυχία μας να προοδεύσουμε».
Και τι έγινε με τις αντιστάσεις μας; Ποιος μας εμπόδισε από το να διεκδικήσουμε;
«Η κατάστασή μας. Οταν βγήκαμε από τη χούντα, ήμασταν ένας λαός πεινασμένος, βασανισμένος, ο οποίος δεν πρόλαβε να βγει από τα 400 χρόνια σκλαβιάς και έμπλεξε με εθνοσυνελεύσεις, βασιλιάδες, εμφυλίους και παγκοσμίους πολέμους. Οι μυστικές υπηρεσίες έφεραν τη χούντα, ο λαός την έριξε το 1974. Ο κόσμος τότε ήταν ρομαντικός και πεινασμένος για καλοπέραση, ασφάλεια. Τον ξανακοίμησαν γιατί αν σε έναν πεινασμένο λαό στερήσεις την παιδεία και τον ορθολογισμό και ρίξεις δολώματα, τι να κάνει;».
Δηλαδή ο λαός δεν έφταιξε;
«Οχι. Κύρια ευθύνη φέρουν οι πολιτικοί. Αν είχαν επαφή με τον λαό τους δεν θα τον κατέβαζαν σε εκλογές δίχως να μειώσουν αποδοχές και δίχως να έχουν κάνει κάτι σε σχέση με την ατιμωρησία των πολιτικών. Δεν μπορείς να μου μειώνεις μια σύνταξη κάτω από το όριο της φτώχειας και εσύ να παίρνεις έξι χιλιάρικα! Να μπουν στον κόπο ηθικά να συμπαρασταθούν και να δείξουν ότι ντρέπονται. Αν ρίξουν τον μισθό τους στα δύο χιλιάρικα την επόμενη φορά που θα πάνε να βάλουν χέρι στις συντάξεις θα το ξανασκεφτούν».
