Η παλιά ρήση «ο καθείς βρίσκει ό,τι ψάχνει» έχει το ανάλογό της στη Βεργίνα και συγκεκριμένα στον λόφο του Ανακτόρου των Αιγών, το οποίο αναστηλώνεται και συντηρείται από το 2010.Η παλιά ρήση «ο καθείς βρίσκει ό,τι ψάχνει» έχει το ανάλογό της στη Βεργίνα και συγκεκριμένα στον λόφο του Ανακτόρου των Αιγών, το οποίο αναστηλώνεται και συντηρείται από το 2010. Ετσι, αν και οι εργασίες αφορούν το ...... ισόγειο του ανακτόρου, αιφνιδιαστικά οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ολόκληρα αρχιτεκτονικά μέλη του άνω ορόφου του κτιρίου.
Το εύρημα των οκτώ ψευδοπαραθύρων του Ανακτόρου των Αιγών θα παρουσιάσουν στην ΚΕ’ συνάντηση για το αρχαιολογικό έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη η διευθύντρια της ΙΖ’ Εφορείας Αρχαιοτήτων Αγγελική Κοταρίδη και η αρχαιολόγος Ο. Φελεκίδου. Ολα ξεκίνησαν με την απομάκρυνση επιχώσεων παλιών ανασκαφών και κάποιες δοκιμαστικές τομές στα πρανή του λόφου. Ενας κιβωτιόσχημος τάφος της παλαιοχριστιανικής εποχής που περιείχε απλές ανακομιδές έκρυβε τα μυστικά στην κατασκευή του αφού ήταν φτιαγμένος από λίθινα ψευδοπαράθυρα.
Οπως εξηγεί η κ. Κοταρίδη «είχαν χρησιμοποιηθεί 8 παράθυρα, από τα οποία τα έξι σώζονται σε πάρα πολύ καλή κατάσταση και διατηρούν όλες τις λεπτομέρειες με τις αρμοκαλύπτρες και την απομίμηση των εφηλίδων στην εξωτερική πλευρά τους και την απομίμηση του ξύλινου σκελετού στην εσωτερική, σώζοντας ακόμη και κομμάτια από τα κονιάματά τους που ανακαλούν την εικόνα του μαρμάρου.
Οι διαστάσεις και οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες κατασκευαστικές και δομικές λεπτομέρειες των οκτώ ψευδοπαραθύρων δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για την προέλευσή τους. Ο μοναδικός και απροσδόκητος αρχιτεκτονικός θησαυρός, που μόλις άρχισε η συστηματική συντήρηση και η μελέτη του, είναι ένα εύρημα με τεράστια αξία, αφού μαζί με τους ιωνικούς αμφιπεσσοκίονες και τα επιστύλιά τους μας επιτρέπει να αποκτήσουμε με τον πιο σαφή και χειροπιαστό τρόπο μια πραγματική εικόνα για τον άνω όροφο του κτιρίου, γεγονός απολύτως σπάνιο, αν όχι μοναδικό για μνημεία αυτής της εποχής».
Το εύρημα είναι μεγάλης σημασίας, καθώς οι όποιες αρχιτεκτονικές υποθέσεις για τον επάνω όροφο του ανακτόρου αποκτούν υλική υπόσταση και επιπλέον, όπως σημειώνει η κ. Κοταρίδη, «η γοητεία ελληνιστικής σκηνογραφίας τώρα μπορεί να αναστηθεί όχι μόνο στα σχέδια και στην εικονική ουτοπία, αλλά στον πραγματικό χώρο, πέτρινη, αυθεντική και χειροποίητη, με όλο το βάρος και την αναστημένη αλήθεια της».
