ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Χρύσα Σπηλιώτη αποκλειστικά στo "Paraskinia.com"

Η μαστοριά στο γράψιμο και στο στήσιμο μιας παράστασης δεν είναι τι λες και τι δείχνεις, αλλά τι περιττό δε λες και δεν δείχνεις.

Πρέπει να σημειώσω ...
ότι η Κα Σπηλιώτη έχει αυτή την ικανότητα. 



Και επίσης άλλο ένα προσόν της είναι η ευκολία να περνάει απο τη μία κατάσταση πραγμάτων στην άλλη.

Γράφει ο Στέφανος Καρυδάκης

Όταν τελειώνει το έργο κατεβαίνεις την ξύλινη σκάλα του "104" και νιώθεις την ανάσα της σύγχρονης Ελλάδας στο σβέρκο σου. Ένα έργο τίμιο, ευθύ και τολμηρό.

Οι χαρακτήρες στο έργο (τριάντα δύο συνολικά) γεννιούνται στη διάρκεια της δράσης, αποφασισμένοι, γεμάτοι δύναμη, αποφασιστικότητα και ευαισθησίες. Μας πλησιάζουν αισθητικά και μας ακινητοποιούν. Τους επεξεργαζώμαστε και μας <εκθέτουν> στην κοινή θέα. 

Αν στόχος της ήταν το ξύπνημα της ένοχης αμνησίας μας, το πέτυχε απόλυτα.

Οι τέσσερεις ηθοποιοί που ζωντάνεψαν τριάντα δύο (32) χαρακτήρες στη σκηνή ήταν απόλαυση.

Τους αναφέρω αλφαβητικά (προς αποφυγή παρεξηγήσεων)

• Λένα Γιάγκα
• Αγγελική Δημητρακοπούλου
• Καλλιρόη Μυριαγκού
• Σήφης Πολυζωίδης

Φιγούρες, στάσεις, φωνές, ήταν τόσο γνήσιες που έφταναν να καταργούν τη θεατρική συνθήκη. Θα κάνω μια ειδική αναφορά σε επόμενο άρθρο μου, μόνο για τους συντελεστές της παράστασης.

Ακολουθεί η συνέντευξη με την Κα Σπηλιώτη

Σ.Κ: Καλησπέρα Χρύσα, μιας και είμαστε φίλοι απο παλιά μου επιτρέπεις να σου μιλώ στον ενικό;

Χ.Σ : Φυσικά Στέφανε αγαπημένε φίλε μου
  

Σ.Κ: Φέτος σκηνοθετείς το νέο σου έργο «ποιος κοιμάται απόψε;» που το βλέπουμε στο 104 κέντρο λόγου και τέχνης. Και παράλληλα σε δύο θέατρα, Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα έχει ανέβει το «ποιος ανακάλυψε την Αμερική;» πως αισθάνεσαι για αυτό;

Χ.Σ: Είμαι πολύ χαρούμενη φυσικά που παίζονται δύο έργα μου στην Αθήνα, γιατί για την Θεσσαλονίκη άλλαξαν τα πράγματα. Το "Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;" δεν θα παιχτεί τελικά στο θέατρο Σοφούλη. Αναγκάστηκα να ακυρώσω την παράσταση, καθώς δεν είχα πληρωθεί εδώ και εννιά μήνες απ' το περσινό ανέβασμά του στο ίδιο θέατρο. Ο παραγωγός δεν με είχε καν ειδοποιήσει πως θα ανέβαζε την συγκεκριμένη ημερομηνία το έργο μου στη φετεινή σεζόν και το πληροφορήθηκα τυχαία (ευτυχώς) μέσω ίντερνετ την προηγούμενη μόλις μέρα.

Τα αναφέρω όλα αυτά, γιατί πιστεύω πως είναι πια καιρός ν' αρχίσουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να διαχωρίσουμε τη θέση μας -όσοι εν πάσει περιπτώσει έχουμε άλλη αντίληψη για τις συνεργασίες- από αυτούς που επιμένουν το "έλληνας" να συνεχίσει να είναι συνώνυμο με όσα μας καταμαρτυρούν όσοι μας καθυβρίζουν.

Η αθηναϊκή εκδοχή του "Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;" μόλις ολοκλήρωσε τις παραστάσεις του στον Χώρο Τέχνης Ασωμάτων και χαίρομαι που παίχτηκε για τρίτη συνεχή χρονιά εδώ από διαφορετικούς θιάσους. 

Όσο για το "Ποιος κοιμάται απόψε;" συνεχίζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στο 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης των εκδόσεων Καστανιώτη κι ο κόσμος έχει αγκαλιάσει με πολλή θέρμη αυτή τη δουλειά.

Σ.Κ: Παρακολούθησα το "Ποιος κοιμάται απόψε" και πράγματι το βράδυ του Σαββάτου δεν μπόρεσα να κοιμηθώ εύκολα... Το έργο σου είναι γροθιά στο στομάχι... κωμωδία το ονομάζεις και ως σύγχρονος Αριστοφάνης καταφέρνεις μέσα από τα κωμικά στοιχεία να μας βάλεις απέναντι σε όλα τα προβλήματα που σε βαθύ λήθαργο οι Έλληνες δεν βλέπαμε η δεν θέλαμε να δούμε τόσα χρόνια. Αν αυτό ήθελες να πετύχεις το πέτυχες απόλυτα. Πόσο καιρό σου πήρε να τελειώσεις αυτό το έργο;

Χ.Σ:  Γενικά μου αρέσει να προσεγγίζω τα θέματά μου με όσο μπορώ περισσότερο χιούμορ. Για μένα είναι ο μόνος τρόπος να μιλήσω για πολύ σκληρά θέματα και να γίνονται αυτά ανεκτά απ' το θεατή. Την ίδια ώρα που σφίγγεται το στομάχι του από πολύ ανησυχητικές καταστάσεις, να ξεσπάει σε γέλια εκτονώνοντας την απόγνωση που μοιραζόμαστε όλοι μας τα δυο τελευταία χρόνια.

Όχι δεν είχα πάντως καμιά συνειδητή πρόθεση να βάλω τον κοιμισμένο έλληνα απέναντι στα προβλήματά του, κι εγώ εξ' ίσου κοιμισμένη ήμουνα. Μαζί με τους άλλους μισο-ξύπνησα, για όσα απασχολούν εμένα πρωτίστως γράφω. Και φαντάσου πως έγραφα το έργο εδώ και οκτώ περίπου μήνες, νομίζοντας πως γράφω για λίγα χρόνια αργότερα, αλλά συμβαίνουν πια από καιρό όλα αυτά στα οποία αναφέρομαι. Ας πούμε στους χιλιάδες έλληνες που μέχρι χτες είχαν δουλειά, σπίτι κι αυτοκίνητο και σήμερα κοιμούνται στα πάρκα με τη γραβάτα τους, για να εμφανιστούν αξιοπρεπείς το επόμενο πρωί στα γραφεία ευρέσεως εργασίας.

Σ.Κ Ένας ηθοποιός ανακαλύπτει κομμάτια του εαυτού του στους ήρωες που υποδύεται.Έτσι δεν είναι; Ένας ηθοποιός ο οποίος γράφει και έργα πόσα κομμάτια του εαυτού του η τις ζωής του βάζει μέσα;

Χ.Σ: Άλλες φορές πολλά, άλλες φορές ελάχιστα, εξαρτάται. Στο συγκεκριμένο έργο που αναφέρεται σε κοινωνικές καταστάσεις, δεν υπάρχει κανένα κομμάτι από μένα. Όλα τα συμβάντα του έργου είναι απ' τις παρατηρήσεις μου ζώντας στην πόλη. Κι επειδή μένω στο κέντρο της Αθήνας, η μεταφορά των γεγονότων είναι συχνά αυτούσια, χωρίς καμιά υπερβολή, απλώς δίνεται μέσα απ' το πρίσμα του χιούμορ.

Σ.Κ: Πιστεύεις ότι η κρίση θα φέρει και το “ξεκαθάρισμα” στο χώρο του θεάτρου και τις τηλεόρασης;

Χ.Σ: Αν εννοείς πως θα γίνονται λιγότερες δουλειές, θα σου απαντούσα πως τα θεάματα που χρειάζονται πολλά χρήματα, όπως τα σήριαλ της  τηλεόρασης  έχουν ήδη πληγεί και θα πληγούν περισσότερο. Το ίδιο και τα μεγάλα εμπορικά θέατρα με το ακριβό εισιτήριο. Τα μικρά θέατρα αυξάνονται και πληθύνονται όμως. Υπάρχει μια έκρηξη στις ομάδες. Είναι πολύ αυτοί που θέλουν να εκφραστούν μέσω του θεάτρου και το σκηνικό θα αλλάζει συνεχώς. Άλλα θέατρα θα κλείνουν, άλλα θα ανοίγουν. Ο κόσμος όμως πάει στο θέατρο πιο πολύ τώρα κι έτσι έκανε πάντα σε όλες τις κρίσεις, ακόμα και τους πολέμους.

Σ.Κ: Ποια από τις ιδιότητές σου, αυτή του ηθοποιού, του σκηνοθέτη του δασκάλου η του συγγραφέα, αγαπάς περισσότερο και γιατί;

Χ.Σ: Του συγγραφέα. Αυτό κάνω πρωτίστως εδώ και 15 χρόνια, από τότε που έγραψα το πρώτο μου θεατρικό το"Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;" και μ' αυτό θέλω να συνεχίσω, να γράφω δηλαδή. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν χαίρομαι να σκηνοθετώ ή να δουλεύω σε ομάδες παραδίδοντας σεμινάρια θεατρικής γραφής. Είμαι πολύ περήφανη που τα τελευταία δύο χρόνια που δίδασκα στην Λευκωσία, γράφτηκαν από μαθητές μου 13 ολοκληρωμένα θεατρικά έργα, που παρουσιάστηκαν με μεγάλη επιτυχία στο "Ανοιχτό θέατρο" της Κύπρου.

Σ.Κ: Η Ρωζίτα Σώκου το 1997 είχε γράψει για εσένα «Πέρα από το συγγραφικό κατόρθωμα, υπάρχει και το ερμηνευτικό». Σήμερα, δέκα πέντε χρόνια μετά πόσο σου λείπει η σκηνή και τα πλατό της τηλεόρασης; Μας αποκαλύπτεται με κάθε σου έργο το ταλέντο της συγγραφέα αλλά μας κρύβεις αυτό της ηθοποιού.

Χ.Σ: Δεν μου λείπει καθόλου η σκηνή του θεάτρου και τα πλατό της τηλεόρασης. Διέγραψα έναν μεγάλο κύκλο σαν ηθοποιός και για μένα τελείωσε αυτό. Δεν νοσταλγώ την ηθοποιία, μου αρέσουν πολύ περισσότερο όσα κάνω σήμερα.

Σ.Κ: Υπάρχει κάποιος ρόλος που δεν έχεις ερμηνεύσει μέχρι σήμερα και θα ήθελες να ερμηνεύσεις; κάτι σαν απωθημένο δηλαδή.

Χ.Σ: Αν έπαιζα ακόμα σαν ηθοποιός θα υπήρχαν σίγουρα πολλοί ρόλοι που θα ήθελα να παίξω. Αλλά τώρα είμαι εντελώς έξω απ' αυτή τη διαδικασία κι έτσι δεν μπορώ να έχω απωθημένο και φιλοδοξία για κάτι το οποίο είναι μακριά απ' τις επιθυμίες μου. Είναι σαν κάποιος να με ρωτάει αν θα ήθελα να κάνω εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Μα δεν είμαι πια γιατρός. Αν ήμουνα, σίγουρα θα ήθελα.

Ξέρω πως αυτό που λέω δημιουργεί συχνά μια παράξενη εντύπωση. Είναι αρκετοί αυτοί που όταν λέω πως δεν θέλω να παίζω πια, με κοιτούν καχύποπτα. Ίσως γιατί το επάγγελμα του ηθοποιού έχει μεγάλη λάμψη. 

Σ.Κ:  Πόσο εύκολο είναι να γράψει κανείς ένα θεατρικό έργο;

Χ.Σ: Δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε δύσκολο. Εξαρτάται απ' το αν σου αρέσει να γράφεις, αν σε τραβάει και νιώθεις οικεία τη διαδικασία να δημιουργείς ιστορίες ξεκινώντας απ' το τίποτα, από μια λευκή σελίδα.

Σ.Κ: Υπάρχει ταλέντο; Τι είναι αυτό;

Χ.Σ: Σίγουρα υπάρχει ταλέντο και σίγουρα είναι κάτι που καλλιεργείται. Η ανάγνωση έργων και τα μαθήματα γραφής, βοηθούν πολύ κι ανοίγουν ορίζοντες. Επίσης η δυναμική μιας ομάδας, όπου ο ένας ακούει το έργο του άλλου είναι πολύ σπουδαία ιστορία. Αλλά δεν μπορεί να καλλιεργηθεί τίποτα, αν δεν προϋπάρχει ήδη κάποιο ταλέντο.

Σ.Κ: Τι θα έλεγες σε έναν νέο που δεν έχει να στηριχτεί οικονομικά κάπου και θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο και να επιβιώσει δουλεύοντας μόνο ως ηθοποιός;

Χ.Σ: Ότι μπορεί θαυμάσια να επιβιώσει ο οποιοσδήποτε από κάτι που αγαπάει πραγματικά. Αλλά μόνον αν το αγαπάει πραγματικά και μπορεί να κάνει θυσίες γι αυτό. Αλλιώς θα ταλαιπωρηθεί πολύ.

Σ.Κ: Τα επόμενα βήματά σου ποια θα είναι; Τι σχέδια έχεις για το μέλλον;

Χ.Σ:Προς το παρόν θα ξεκινήσω μέσα στον Μάρτη, σεμινάρια θεατρικής γραφής στο θέατρο 104, με σκοπό να παρουσιαστούν τα έργα που θα δημιουργηθούν μέσα στον Ιούνιο. Όσο για το γράψιμο, έχω μια νέα ιδέα που μου τριβελίζει από καιρό το μυαλό και λέω να στρωθώ επιτέλους και να τη βάλω σε εφαρμογή.

Σ.Κ: Σε ευχαριστώ για την συνέντευξη που μου παραχώρησες, σου εύχομαι κάθε επιτυχία και περιμένουμε με αγωνία το επόμενό σου έργο.

Χ.Σ: Χαρά μου που μίλησα μαζί σου Στέφανε για τόσο όμορφα πράγματα