Ήταν πέρσι περίπου την ίδια εποχή που ο Τόλης Παπαδημητρίου παρουσίασε για πρώτη φορά την "Μαύρη Σαμπούκα" ένα έργο που έχει γράψει ο ίδιος όπου σκηνοθετεί και συμπρωταγωνιστεί με τον Αντώνη Στάμο. Το είδα φέτος με ένα χρόνο καθυστέρηση και ομολογώ ότι μετάνιωσα χίλιες φορές ...
που έχασα ένα χρόνο....
που έχασα ένα χρόνο....
Η "Μαύρη Σαμπούκα" μία μαύρη κωμωδία, είναι ένα ευοίωνο σημάδι για την νέα ελληνική κωμωδία. Μοιάζει σαν μανιασμένο ποτάμι σε ξηρό κάμπο.
Ο Τόλης Παπαδημητρίου δείχνει να έχει μελετήσει σε βάθος τη μεθοδολογία του κωμικού κρατώντας τους νόμους και την αποτελεσματικότητά του ως εργαλείο και το εφάρμοσε στη σκηνή. Η ιστορία της "Μαύρης Σαμπούκας" είναι μια γνήσια, έντιμη και δυνατή γραφή που αποτελεί την ερεθίζουσα ψυχαγωγία του λαού. Η δομή του έργου, στέρεη με ραχοκοκαλιά. Με λόγο άμεσο και θεατρικό. Μου θύμισε σε μερικά σημεία την γραφή του Γούντι Άλεν.
Ο Τόλης Παπαδημητρίου, λειτούργησε στη γραφή του, στη σκηνοθεσία του και στο παίξιμό του ως διασκεδαστής και διδακτικός συνάμα. Και τα κατάφερε. Ο λόγος άμεσος, καίριος και γνήσιος, ζωντανός και αναγκαίος είναι μεγάλο προσόν του συγγραφέα.
Το κοινό αποθέωσε τον θίασο, τα γέλια αντηχούσαν σε όλο το Αλκμήνη και ακόμη και στο διάλειμμα έβλεπες όλοι να χαμογελούν και να περιμένουν με αγωνία την συνέχεια. Το μόνο αρνητικό ίσως, η διάρκεια του έργου, που κάποιους τους κούρασε ειδικά στο δεύτερο μέρος. Κατά 15' μικρότερο θα βοηθούσε περισσότερο.
Οι νέοι ηθοποιοί που αποτελούν την ομάδα του Τόλη Παπαδημητρίου υπηρέτησαν με πίστη τους χαρακτήρες και το κείμενο. Η ομάδα ετούτη είναι μια ομάδα ανθρώπων της νέας θεατρικής γενιάς που αποφάσισε να ενώσει τίς δυνάμεις που πιστεύουν στη δημιουργική και συνειδητή προσφορά του θεάτρου. Σκληρή δουλειά, πολύ συζήτηση, ατελείωτες ώρες πρόβας προχωρώντας απο την θεωρεία στην πρακτική εφαρμογή με πίστη, θέληση και ομαδικότητα. Οι ηθοποιοί αντί να ταμπουρωθούν πίσω απ' τις μεθόδους, βγήκαν "μπροστά" και υπηρέτησαν με πάθος αυτό που λέμε αληθινό θέατρο! Ο δάσκαλός μου Βασίλης Διαμαντόπουλος μας έλεγε ότι αν δεν ιδρώνεις στη σκηνή, ηθοποιός δεν είσαι. Μου τον θύμισαν αυτά τα παιδιά καθ΄όλη την διάρκεια του έργου.
Η σκηνοθεσία του Τόλη Παπαδημητρίου βοήθησε στην διαγραφή των χαρακτήρων κρατώντας ισορροπίες και συνέτεινε με τον γρήγορο ρυθμό - σχεδόν κινηματογραφικό- που επέβαλε, σε μια περαιτέρω διαστολή του θεατρικού χρόνου.
Σαν ηθοποιός ο Τόλης Παπαδημητρίου στο ρόλο του Βλάση Κουρούπα, κατόρθωσε θαυμάσια πράγματα. Αναδεικνύεται σε έναν αξιόλογο ηθοποιό. Η λιτότητά του, η αμεσότητα, η καίρια παρουσία του βοήθησαν το ρόλο να πάρει τις διαστάσεις που του έδωσε ο ίδιος σαν συγγραφέας. Οι παύσεις του, οι σιωπές του και ιδιαίτερα ο τρόπος που πλασάρισε το λαϊκό λόγο και την βρισιά είχαν αυθεντικότητα και δεν ενόχλησαν σε καμία στιγμή τα αυτιά μας και την αισθητική μας.
Ο Αντώνης Στάμος στο ρόλο του Διονύσιου Αβέρωφ δημιούργησε ένα μικρό υποκριτικό επίτευγμα. Στάθηκε με άνεση. Μπόρεσε και κράτησε σταθερά τα στοιχεία που έδωσε στον χαρακτήρα και δεν τα πρόδωσε ακόμη και όταν ο ρόλος ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών. Ο Αντώνης Στάμος έδειξε ότι έχει τη στόφα ενός ανερχόμενου μεγάλου ηθοποιού. Κίνηση, στάση, ισορροπία φωνής, γνησιότητα χειρονομίας και μια ροή θεατρική όπου πρόβαλε τη φόρμα αφήνοντας μια γεύση αυθεντικότητας.
Αυτό το νεανικό δίδυμο ηθοποιών - Τόλης Παπαδημητρίου & Αντώνης Στάμος - δείχνουν να έχουν ένα λαμπρό θεατρικό μέλλον.
Αυτό το νεανικό δίδυμο ηθοποιών - Τόλης Παπαδημητρίου & Αντώνης Στάμος - δείχνουν να έχουν ένα λαμπρό θεατρικό μέλλον.
Η Ζέτα Λιάλιου σκιτσάρισε με ακρίβεια τον χαρακτήρα της Όλιας. Μιας παρουσιάστριας ειδήσεων που κατόρθωσε να ταυτιστεί με τον ρόλο της. Στάση, χτένισμα, φωνή, αντιδράσεις είχαν τόση γνησιότητα που έδιναν την εντύπωση ότι την είδες πριν λίγο στο δελτίο ειδήσεων πριν φύγεις απο το σπίτι σου.
Ο Δημοσθένης Μπουντουρης διέπλασε και αυτός με χαρακτηριστική ακρίβεια τον Μανώλη Κεχριμπάρη. Συμπαρουσιαστή στο δελτίο ειδήσεων.
Ο Δημήτρης Δημάκης ως αστυνόμος Σαράντος Μπιστικέας έδειξε ότι κατέχει καλά την κωμική πλευρά του θεάτρου. Έδωσε όμως ένα ύφος κάπως ξεπερασμένο για τον αστυνόμο της εποχής μας. Μας πήγε αρκετά χρόνια πίσω στον αστυνόμο των παλιών Ελληνικών ταινιών. θεωρώ ότι θα έπρεπε να αποφύγει κάποιες εύκολες μούτες και πόζες και να στηριχθεί περισσότερο στο λαϊκό λόγο που τον χειρίστηκε πολύ καλά, δίχως αυτό το λούστρο που θα τον έκανε απόμακρο και δήθεν.
Το σκηνικό απλό και απέριττο το οποίο εξυπηρέτησε πιστά το κείμενο.
Η μουσική της παράστασης ήταν ωραία και ιδιαίτερα το τραγούδι με τον ομώνυμο τίτλο ήταν εντός κλίματος και σου έφτιαχνε την διάθεση.
Το σκηνικό όμορφα φωτισμένο σε βοηθούσε σε πολλά σημεία να "μπεις" μέσα στους χαρακτήρες.
Μία παράσταση με κέφι και σεβασμό στον θεατή.
Μία ομάδα που κυριολεκτικά ιδρώνει επάνω στη σκηνή και η γεύση που έχεις φεύγοντας απο το θέατρο είναι Ναι! άξιζε που ήρθα να δω αυτή τη δουλειά με αυτούς τους νέους ταλαντούχους δημιουργούς-ηθοποιούς!
Κάθε Παρασκευή λοιπόν, η νεανική αυτή ομάδα κερνά «ΜΑΥΡΗ ΣΑΜΠΟΥΚΑ»!
Και σας προσκαλεί να σας κεράσει Εσείς; Δε θα πιείτε;
ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ στις 21:00 ,
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ (Αλκμήνης 8-12, Γκάζι)
Διάρκεια: 120΄ (με διάλειμμα)
Προπώληση εισιτηρίων: 210 - 3428 - 650
Γεν. Είσοδος: 14 € / Φοιτ.-Ανέργων : 10 €
