Ο Χρήστος Κάλοου έπειτα απο 38 χρόνια παρουσίας στα Ελληνικά θέατρα, ανάμεσα σε γυρίσματα για μια Αμερικάνικη ταινία, και μια ημέρα πριν τη θεατρική πρεμιέρα του στο Εθνικό θέατρο της Αγγλίας στο έργο "Sunset at the villa Thalia"...
Συνέντευξη στον Στέφανο Καρυδάκη
Ερώτηση: Μία νέα αρχή εκτός Ελλάδος με το Εθνικό θέατρο της Αγγλίας και μάλιστα συμπρωταγωνιστής με την Elizabeth Mc Govern, τον εξαιρετικό Ben Miles καθώς και τους Pippa Nixon και Sam Crane. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή τη "συγκατοίκηση" και πως σας αντιμετωπίζουν οι συμπρωταγωνιστές σας.
Απάντηση: Θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω η τέλεια συνέχεια. Μετά από 38 χρόνια στο σανίδι των Ελληνικών θεατρικών σκηνών, να βρίσκομαι στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας με την Αμερικανίδα κυρία του θεάτρου και κινηματογράφου Elizabeth McGovern, τον άριστο Βρετανό ηθοποιό Ben Miles και τα δύο νέα ταλέντα του Βρετανικού θεάτρου, τη γλυκιά Pippa Nixon και τον ανερχόμενο Sam Crane. Όσο για τη συγκατοίκηση, η αντιμετώπιση από μέρους τους, πάνω από φιλική, είναι εκτίμησης κι αγάπης. Να προσθέσω τη παρουσία της μικρής – ηλικιακά, πλην ταλαντούχας – Ελληνίδας Γλυκερίας Δήμου και της έμπειρης Κυπρίας Εύας Πολυκάρπου.
Ερώτηση: Το έργο εκτυλίσσεται στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στη Σκιάθο, κατά τα έτη 1967 – 1974. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο και τον ρόλο που καλείστε να υποδυθείτε
Απάντηση: Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο σκοπός του ιδιοκτήτη της Βίλλας Θάλεια, Σταμάτη – που υποδύομαι εγώ – είναι η μετανάστευση στην Αυστραλία για ένα καλύτερο μέλλον για τον ίδιο και κυρίως για τη κόρη του Μαρία, μια και οι οικονομικές συνθήκες δεν ευνοούν για όνειρα – συν ότι για έναν αριστερό όπως ο Σταμάτης την εποχή της διδακτορίας τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα.
Ερώτηση: Υπάρχει περίπτωση να μεταφερθεί και στην Ελλάδα η παράσταση;
Απάντηση: Δεν το γνωρίζω. Θα είχε όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον η μεταφορά της αν αναλογιστούμε ότι στο φλεγματικό Βρετανικό Εθνικό θέατρο για πρώτη φορά χρησιμοποιούνται και οι δύο γλώσσες. Όταν ο Σταμάτης είναι με την οικογένειά του μιλάει Ελληνικά, και με Αμερικανούς και Άγγλους τα Αγγλικά.
Ερώτηση: Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει ένας ηθοποιός ο οποίος αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα και να βγει εκτός Ελλάδος; Τι θα συμβουλεύατε τους νέους που αγωνιούν για το μέλλον τους;
Απάντηση: Είναι αλήθεια ότι σε μια παγκόσμια καλλιτεχνική βιομηχανία όπως είναι οι τέχνες στην Αγγλία ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ ότι στην Ελλάδα. Όμως αν αντιληφθούν ότι έχεις να δώσεις πράγματα, σου δίνουν την ευκαιρία χωρίς να σε ρωτήσουν για πολιτικές πεποιθήσεις, αν δηλαδή είσαι κάποιο κομματόσκυλο, ή για άλλου τύπου επαφές. Τους αφορά μόνο η ικανότητα, εν προκειμένου η υποκριτική. Συμβουλεύω λοιπόν τους νέους ηθοποιούς να ανοίξουν τα φτερά τους, λίγη γνώση αγγλικών, το ταλέντο τους, και πιστέψτε με, νέα παιδιά αγόρια ή κορίτσια, μπορούν να σταθούν σε οποιαδήποτε σκηνή, και το κυριότερο να αμείβονται – γιατί στην Ελλάδα του σήμερα δυστυχώς ηθοποιός σημαίνει τζαμπατζής, ενώ στην Αγγλία ο ηθοποιός παραμένει επάγγελμα.
Ερώτηση: Θα επιστρέψετε στην Ελλάδα η θα συνεχίσετε να δουλεύετε εκτός;
Απάντηση: Μακάρι να καταφέρω να συνεχίσω. Έκλεισα μία Αμερικάνικη ταινία και θα προσπαθήσω μέσα απ’ τη δουλειά μου να αναδειχτώ. Όμως μη ξεχνάς ότι είμαι αρκετά μεγάλος για μεγάλα βήματα, μια και οι ρόλοι που μπορώ να παίξω είναι περιορισμένοι ηλικιακά.
Ερώτηση: Πολύ ενδιαφέρον και συγχαρητήρια για την ταινία. Το κρατάω για μια επόμενη συνέντευξη με αφορμή την πρεμιέρα τις ταινίας. ας γυρίσουμε στο Εθνικό της Αγγλίας και πείτε μου, μέχρι πότε θα μπορούμε να σας βλέπουμε στο "Sunset at the villa Thalia" ; Πόσες παραστάσεις έχουν προγραμματιστεί;
Απάντηση: Η παράσταση θα διαρκέσει μέχρι 4 Αυγούστου, σχεδόν καθημερινά. Τα εισιτήρια, πολλά των οποίων προπωλημένα, και μιλάμε για το φθηνότερο 15 λίρες και το ακριβότερο 50, ανάλογα τις σειρές.
Ερώτηση: Πως βλέπετε το θεατρικό μέλλον της Ελλάδας;
Απάντηση: Το θεατρικό μέλλον είναι άμεσα συνδεδεμένο με την πολιτική που εφαρμόζουν οι Ελληνικές κυβερνήσεις. Θεωρώ ότι αδιαφορούν παντελώς για ότι έχει να κάνει με τον πολιτισμό. Προσδίδουν ενδιαφέρον σε πράγματα μικρά, αδιαφορώντας για τα μεγάλα. Χώρα που δε στηρίζει το θέατρο, πόσο μάλλον όταν το ‘χει γεννήσει, δεν τεκμηριώνει την ύπαρξή της.
Ερώτηση: Ποιες διαφορές και ποια κοινά βλέπετε με την Ελλάδα και το τρόπο δουλειάς στις πρόβες και στην προετοιμασία μιας παράστασης;
Απάντηση: Δε βλέπω τίποτα κοινό, μόνο διαφορές. Από τη σοβαρότητα στη δουλειά, το σεβασμό στους συναδέλφους, αλλά κι όλο το προσωπικό του θεάτρου, την εκτίμηση του θεάτρου στους ηθοποιούς με πληρωμένες πρόβες, ένσημα από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας, ωράρια προβών και παραστάσεων, και το σωματείο πάντα δίπλα στους ηθοποιούς – κάτι που το βίωσα στην Ελλάδα τα παλαιότερα μόνο χρόνια. Τώρα αν μιλήσω για το σήμερα στην Ελλάδα, απλήρωτες πρόβες, τα ένσημα αντί για ημερήσια είναι ωριαία, ένα σωματείο ανύπαρκτο τα τελευταία τέσσερα χρόνια, και ηθοποιούς που αμείβονται [όταν αμείβονται] με ποσοστά.
Ερώτηση: Μιας και η Ελλάδα και η οικονομική κρίση είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τα τελευταία 6 χρόνια θα θέλαμε να μας μεταφέρετε την εικόνα που έχουν οι Άγγλοι καλλιτέχνες για τους Έλληνες και την Ελλάδα.
Απάντηση: Την εικόνα που έχουν οι Άγγλοι καλλιτέχνες για τους Έλληνες και την Ελλάδα, έχοντας σαν κριτήριο την οικονομική κατάσταση, τη δίνει μ’ ένα παράδειγμα το έργο στο οποίο παίζω. Αγγλο-έλληνας συγγραφέας που καταπιάνεται με σεβασμό στο Ελληνικό πρόβλημα, που δεν είναι τωρινό, μιας κι έρχεται και ξανάρχεται λόγω της κακής πολιτικής διαχείρισης. Οι Άγγλοι οφείλουν σεβασμό γιατί τους διδάξαμε θέατρο και πολιτισμό γενικότερα – όμως εκείνοι προχώρησαν παραπέρα κι εμείς μείναμε στάσιμοι, και την αιτία την ξέρουμε. Απλά ας δούμε με αγάπη τους καινούργιους Έλληνες συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς, και γενικά καλλιτέχνες. Το θέμα δεν είναι πως μας βλέπουν οι Άγγλοι, αλλά πως βλέπουμε εμείς τους εαυτούς μας. Οι Άγγλοι, όπως κι ο υπόλοιπος κόσμος, βλέπουν απλά αυτό που εμείς τους παρουσιάζουμε.
Ερώτηση: Τέλος θα θέλαμε να μας πείτε δυο λόγια για τον συγγραφέα και τον σκηνοθέτη της παράστασης
 |
| Simon Godwin & Ralph Fiennes |
Απάντηση: Θέλω να ευχαριστήσω τον συγγραφέα Alexi Kaye Campbell για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε και τον σκηνοθέτη Simon Godwin – που πριν από μας, είχε σκηνοθετήσει τον Άνθρωπο κι Υπεράνθρωπο του Shaw με τον Ralph Fiennes – για τη πρωτοποριακή σκηνοθετική ματιά του. Κέρδισα πολλά απ’ τις πρόβες κι απ’ τους συναδέλφους μου που αποδεικνύουν ότι ένας μεγάλος ηθοποιός δε μπορεί να είναι μικροπρεπής, όπως δυστυχώς συνηθίζεται στη γλυκιά μου πατρίδα.
Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε και σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία στις παραστάσεις και στην νέα σας θεατρική πορεία. Σύντομα θα τα ξαναπούμε με αφορμή την συμμετοχή σας στην Αμερικανική ταινία.
