Ο Κώστας Κιμούλης σε αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο "Paraskinia.com" συνομιλεί με τον συνεργάτη μας Στέφανο Καρυδάκη και μέσα σ' όλα ...
μας λέει για τις διαφορές που έχει ο Κινηματογράφος από το Θέατρο, τις δύο παραστάσεις που σκηνοθετεί την φετινή περίοδο (2011/12) στην Αθήνα,
μας λέει για τις διαφορές που έχει ο Κινηματογράφος από το Θέατρο, τις δύο παραστάσεις που σκηνοθετεί την φετινή περίοδο (2011/12) στην Αθήνα,
ποιο θα είναι το επόμενο βήμα του στον κινηματογράφο, και, προτείνει στους νέους να ασχοληθούν με τον χώρο μόνο αν πραγματικά τον "γουστάρουν".
- Πρώτη Δημοσίευση 4 Δεκεμβρίου 2011–
1. Καλησπέρα σας Κε Κιμούλη, διαβάζοντας το βιογραφικό σας, βλέπω ότι έχετε σπουδάσει στο COLUMBIA COLLEGE CHICAGO όπου πήρατε δύο Bachelor of Arts. Ένα στη σκηνοθεσία κινηματογράφου και ένα στη σκηνοθεσία τηλεόρασης, θέλω να μας πείτε, Πόσο διαφορετική είναι η σκηνοθεσία του κινηματογράφου-τηλεόρασης ως προς τις θέατρο;
Α. Είναι δυο μορφές τέχνης που έχουν διαφορετική τεχνική στη βάση αλλά ταυτόχρονα έχουν και πολλές ομοιότητες. Το βασικό είναι ότι στο θέατρο υπάρχει ζωντανή επικοινωνία μεταξύ των ηθοποιών και του κοινού, ενώ τις αντιδράσεις του κοινού στην τηλεόραση τις φαντάζεσαι. Η θεατρική σκηνοθεσία εμπεριέχεται στην τηλεοπτική και παίζει αρκετά μεγάλο μέρος. Στο πως πρέπει να πεί την κάθε ατάκα ο ηθοποιός, την κίνηση του, την μουσική υπόκρουση, τα σκηνικά, τα ρούχα, τους φωτισμούς και γενικά κάθε σημείο ώστε να βγεί η ανάλογη ατμόσφαιρα. Απλά στη τηλεόραση ο σκηνοθέτης πρέπει να ξέρει και κάτι παραπάνω: την τεχνική της κάμερας, του μοντάζ και φυσικά ότι πρέπει να αποφασίζει μέσα σε ελάχιστο χρόνο μιας και οι πρόβες για να γυριστεί μια σκηνή γίνονται μέσα σε κάποια λεπτά της ώρας, αντιθέτως με του θεατρου που χρειάζονται μέρες ή και μήνες.
2. Τι είναι πιο δύσκολο, το θέατρο ή η τηλεόραση;
Α. Και τα δύο έχουν το βαθμό της δυσκολίας τους, αλλά η τηλεόραση πιστεύω είναι η πιο δύσκολη. Αφού πρέπει να ξέρεις και την τεχνική της κάμερας και του μοντάζ. Ταυτόχρονα αν κάνεις κάποιο λαθος και το ανακαλύψεις αργότερα στο θέατρο έχεις την δυνατοτητα να το αλλάξεις ακόμα και αν έχουν αρχίσει οι παραστάσεις, ενώ στην τηλεόραση απο τη στιγμή που έχει τελειώσει το μοντάζ και έχει παραδοθεί το επεισόδιο στο καναλι ή ακόμα αν έχει γίνει η προβολή του επεισοδιου, δε μπορεις να κάνεις τίποτα πια.
3. Ποια είναι τα κύρια θέματα των θεατρικών έργων που σκηνοθετείτε φέτος;
Α. Είναι δύο σύγχρονα, αλλά διαφορετικά μεταξύ τους, έργα. Μια κωμωδία με τίτλο «Σ’ έξαλλες καταστάσεις»
και το «STRAP» κοινωνικού περιεχομένου που σημαίνει «λουρί».
Χωρίς να τό έχω κυνηγήσει τυχαίνει να έχουν μια ομοιότητα στη βάση τους. Η συνήθεια τού να πνίγουμε μέσα μας κάποια αισθήματα ή κάποιες συμπεριφορές και να μην τις εξωτερικεύουμε στον/στην σύντροφό μας ή γενικά στον περίγυρο μας, γιατί φοβόμαστε τις αντιδράσεις είτε είναι κοινωνικές ή των φίλων μας και ακόμα πιο πολύ τις αντιδράσεις μέσα στην οικογένεια.
4. Γιατί επιλέξατε να σκηνοθετήσετε αυτά τα έργα;
Α. Βασικά ήταν υποσχέσεις απο την προηγούμενη σεζόν που είχα δώσει για αυτά τα δύο έργα ότι θα τα σκηνοθετήσω του χρόνου, άσχετα με ότι άλλο προκύψει. Καταλαβαίνεις το πόσο έτρεχα απο τα μέσα Σεπτέμβρη μέχρι το τέλος Οκτώβρη για να σκηνοθετήσω αυτές τις δύο παραστάσεις, συν ότι ειχα αρχίσει πρόβες και για μία τρίτη παράσταση, που τελικά διαλύθηκε η θεατρική ομάδα και δε θα γίνει.
5. Τι είναι κατά την γνώμη σας αυτό που κάνει μία παράσταση ν’ αγαπηθεί;
Α. Όταν μού λένε για μιά καλή ή και πετυχημένη παράσταση ή ακόμα και για μια ταινία ή τηλεοπτική σειρά λέω πάντα: «Εν αρχή ην ο λόγος». Η βάση είναι πάντα το «κείμενο» μιας θεατρικής παράστασης ή το «σενάριο» μιας κινηματογραφικής ταινίας ή τηλεοπτικής σειράς. Το μυστικό της επιτυχίας μιας παράστασης δεν νομίζω να το ξέρει ή να το κατέχει κανείς. Όποιος λέει ότι το γνωρίζει, θα πρέπει να είναι πολύ αδαής. Συστατικά υπάρχουν για να αγαπηθεί μια παράσταση και να γίνει επιτυχία αλλά και αυτά ποτέ δεν είναι σιγουρα. Γιατί τότε όλοι μας θα τα ακολουθούσαμε κατά γράμμα και δεν θα τα αλλάζαμε ποτέ. Συστατικά είναι η επιλογή των ηθοποιών και του σκηνοθέτη με αποτέλεσμα να γίνει μια ομάδα που να έχει κοινό παρονομαστή και κοινό στόχο. Το ίδιο το έργο να έχει απήχηση την κατάλληλη εποχή που παίζεται ή η διασκευή ενός διαχρονικού έργου στο σήμερα και φυσικά το τελικό αποτέλεσμα να αντιστοιχεί στο όραμα του σκηνοθετη που είχε, όταν πρωτοδιάβαζε το κείμενο. Σ αυτό το αποτέλεσμα σημαντικό ρόλο παίζει και ο παραγωγός της παράστασης δηλαδή στο πόσο θέλει και μπορεί να επενδύσει σ αυτήν.
6. Ποιο θεωρείτε είναι το μέλλον των θεατρικών ομάδων στην Ελλάδα τις κρίσης;
Α. Νομίζω ότι δεν απέχει πολύ και για να μη πω καθόλου από το μέλλον που έχει η ίδια η χώρα. Κατά τη γνώμη μου οι Έλληνες αντί να κάνουν τα ελαττώματα τους προτερήματα, κάνουν το αντίθετο. Όλοι μας ξέρουμε πόσο δύσκολα είναι στην Ελλάδα να δουλέψουμε σαν ομάδα χωρίς να υπερισχύει το εγώ. Όταν όμως γίνεται, βλέπουμε τα αποτελεσματα και ειδικά στον αθλητικό χώρο. Οι θεατρικές ομάδες που τυχαίνουν να είναι εκατοντάδες ανά την Ελλάδα πως μπορούν να δημιουργήσουν και να επιβιώσουν όταν δεν υπάρχει κρατική οικονομική υποστήριξη ή ο κόσμος δεν έχει τα λεφτά για να πάει στο θέατρο. Θα πρέπει απο μόνες τους να βρούν τρόπους επιβίωσης ή καινούργιες ιδέες, γιατί η ανάγκη και μόνο γεννάει πολλές καινούργιες καινοτόμες ιδέες και τρόπους που θα κερδίσουν την κρίση και θα μας πάνε ακόμα μπροστά ως χώρα και ως λαό.
7. Το επάγγελμα του σκηνοθέτη σας στοιχίζει περισσότερο απο όσα σας προσφέρει, η το αντίθετο;
Α. Στην αρχή στοιχίζει πολύ περισσότερο αλλά μετα με την εμπειρία και την αγάπη που έχεις για την δουλειά, οποιαδήποτε είναι αυτή, (μάλιστα οι ΄Ελληνες έχουμε μια λέξη που θέλω να χρησιμοποιήσω και την αναφέρω κάθε φορά που ακούω κάποιον να αναφερεται στην δουλειά του, το ρήμα «γουστάρω») όταν «γουστάρεις» λοιπόν την δουλειά σου, πρέπει να ψάχνεσαι συνέχεια και ειδικά τα τελευταία 20 χρόνια με την ιλλιγιώδη ταχύτητα που αλλάζουν τα τεχνολογικά μέσα, να ενημερώνεσαι, να διαβάζεις, ώστε να μπορείς να ισορροπείς τις γνώσεις που απέκτησες στις σχολές με την εμπειρία και την πρακτική της δουλειάς όλα αυτά τα χρόνια. Να δείχνεις επιμονή και υπομονή στους στόχους που πρέπει να βάζεις συνέχεια. Η δουλειά του σκηνοθέτη σε κάνει και ψυχολόγο χωρίς να έχεις σπουδάσει και αυτό σε βοηθάει να ψάχνεις και τον δικό σου ευατό και να μην βρίσκεις εύκολα δικαιολογίες ή να λες φταίνε οι άλλοι αλλά να ψάχνεις το γιατί και την αιτία μέσα σου σε κάθε κατάσταση που συμβαίνει.
8. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γνωρίζει ένας νέος πριν ασχοληθεί με τον χώρο της τηλεόρασης και θεάτρου;
Α. Πρώτα απ΄όλα να αναρωτηθεί καλά μέσα του αν είναι αυτό που πραγματικά «γουστάρει» να κάνει και δεν είναι μόνο η λάμψη των φώτων και η διασημότητα που τον ελκύουν, νομίζοντας ότι θα έχει μια πιό εύκολη ζωή. Ο χώρος του θεάματος γενικά είναι πολύ σκληρός, όπως και άλλοι φαντάζομαι, αλλά εδώ δυστυχώς υπάρχει ο όρος «Η ζωή μου, ο θάνατός σου». Θέλει συνέχεια πάρα πολύ σκληρή δουλειά ατέλειωτες ώρες,επιμονή στους στόχους και να μη ξεφεύγει, υπομονή, αντοχή σ΄ εξευτελισμούς και συνέχεια να εξελίσσεται διαβάζοντας το τι καινουργιο συμβαινει. Όσο περισσότερες γνώσεις έχει γύρω απο το επάγγελμα που θα ακολουθήσει, τόσο καλύτερα γι αυτόν.
9. Τι σας ενοχλεί στην κατάσταση που επικρατεί στον χώρο του θεάτρου στην Ελλάδα σήμερα;
Α. ΄Οτι με ενοχλεί και στην Ελλάδα γενικά. Οι αμαθείς που πράτουν σαν να τα ξέρουν όλα και έχουν και άποψη από πάνω. Η φράση του «ξέρεις ποιός είμαι εγώ;» Η ασέβεια και ειδικά στους νέους. Ο «ωχ-αδερφισμός» και όταν σε φωνάζουν για δουλειά, θέλουν το αποτέλεσμα χτες, ούτε καν την ίδια μέρα και συγχρόνως να είναι τέλειο. Ειδικά δε όταν αρχίζουν να φωνάζουν γιατί δεν γνωρίζουν τι ακριβώς θέλουν και πως να στο εξηγήσουν. Οι αμαθείς, ξέρεις, είναι σαν το ντέφι. Κάνει θόρυβο χάρη στην κενότητά του. Στο τέλος κινδυνεύεις να σε πούν και ηλίθιο, γιατί στον αμαθή ακόμα και ένας σοφός δίνει την εντύπωση ηλιθίου.
10. Το επόμενο βήμα σας ποιο είναι;
Α. Στο να γυρίσω επιτέλους την πρώτη μου μεγαλου μήκους ταινία.
Πολύ ωραία, ευχαριστώ για την σημερινή μας συνάντηση και την διάθεσή σας να μιλήσετε στo «Paraskinia.com». Σας εύχομαι κάθε επιτυχία και ανανεώνουμε την συνάντησή μας για μια νέα συνέντευξη σχετικά με την ταινία σας.